پانسیون با صبحانه

 با نوک انگشت میانی به فنجان خالی قهوه ضربه می زنم: دینگ… دینگ… بی حوصلگی گاهی مثل تهوعی که روکانتن حتی با لمس نیمکت درون پارک دچارش می شد به سویم هجوم می آورد، کاملا بی دلیل و این بی دلیل بودن، البته از جذابیت ماجراست. در این هنگام حتی از دست قهوه و سیگار و وان پر از آب داغ و روزنامه عصر هم کاری بر نمی آید.
زیرسیگاری پر از ته سیگار است. به روزنامه عصر نگاه می کنم. صفحه رویی، تصویری سیاه و سفید از یک عکس دسته جمعی را نشان می دهد که در آن همه در حال خندیدن اند. منظره پشت سرشان جایی ست مثل یک کوهستان سرسبز. شاید یک تصویر سازی حالم را خوب کند. تصور می کنم آدم های داخل تصویر در کنار یک پانسیون ایستاده اند و این عکس را پس از گذراندن شب قبل در طبقه دوم پانسیون، موقع حرکت گرفته اند. پانسیونی که در کنار یک جاده کوهستانی، تک و تنها جا خوش کرده و در آن می توانی شب را با آرامش بگذرانی و اتفاقا صبحانه هم جزو سرویس آنجاست.
روزنامه را بر می دارم. عکس را با دقت می بُرم و از روزنامه جدا می کنم. با تکه تکه کردنش پازلی می سازم. پازلی از آدم هایی که می خندند. بعد یک دستم را زیر چانه ام می زنم و با دست دیگر شروع به چیدن پازلم می کنم. تمام که می شود چسب نواری را بر می دارم و می چسبانمش، درست و کامل مثل اول.
تصویر آدم هایی را که ساخته ام بر می دارم. کمی نگاهش می کنم، عکس را بر می گردانم، تصویری رنگی را از کره زمین می بینم که مربوط به صفحه پشتی بوده است.
می خندم.
لـُخت می شوم.
به سمت وان حمام به راه می افتم…

□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■▫▪□■

دانلود   Summer Wine Feat. Ville Valo song
دانلود  Summer Wine Feat. Ville Valo lyrics